HUNGRY-COYOTE/ Όλη η γη είναι ένας τάφος και τίποτα δεν της ξεφεύγει,/ τίποτα δεν είναι τόσο τέλειο ώστε να μην κατέρχεται στο μνήμα της./ Ποτάμια, ρυάκια, πίδακες και καταρράκτες,/ όμως ποτέ δεν επιστρέφουν στις χαρμόσυνες πηγές τους,/ αγωνιωδώς σπεύδουν στο αχανές βασίλειο του θεού της βροχής./ Καθώς πλαταίνουν τις όχθες τους, μεθοδεύουν τις λυπημένες τέφρες της καύσης τους./ Γεμάτα είναι τα σπλάχνα της γης/ με ανυπόφορη σκόνη,/ κάποτε σάρκα και οστά,/ κάποτε έμψυχα σώματα ανθρώπων που κάθισαν πάνω σε θρόνους,/ αποφάσισαν σε υποθέσεις, προήδρευσαν σε συμβούλια, διέταξαν στρατούς,/ κατέκτησαν επαρχίες, συνέλεξαν θησαυρούς, κατέστρεψαν τέμπλα,/ αναγάλλιασαν από την υπερηφάνεια της εξοχότητάς τους από τύχη, εγκώμιο και εξουσία./ Εξανεμισμένες είναι αυτές οι λαμπρότητες, απλά όπως ο ατρόμητος καπνός εξανεμίζεται/ εκτοξευμένος μπροστά από τις καταχθόνιες φλόγες του Popocatepetl [στη γλώσσα των Αζτέκων Ηφαίστειο στο Μεξικό]/. Τίποτα δεν τις υπενθυμίζει μόνο αυτή η έγγραφη σελίδα (NEZAHUALCOYOTL, 1431-1472, ποιητής και βασιλιάς των Αζτέκων στην πόλη Τεξκόκο).
Πηγή
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου