Σε μια εποχή που οι διακρίσεις των κρατών σε τομείς όπως η θρησκεία, η φυλή και η γλώσσα έχουν επηρεάσει τη βαθύτερη εθνική τους υπόσταση, ανακύπτουν συνεχώς ερωτήματα σχετικά με το μέλλον των λαών. Ήδη από την εποχή του Ρήγα Βελεστινλή υπήρχαν βαλκανικές συρράξεις και συγκρούσεις και προσπάθεια εύρεσης μιας βαλκανικής συνομοσπονδίας κρατών ικανή να αντιμετωπίσει και να απομακρύνει τον τουρκικό ζυγό από τη Βαλκανική. Η Ελλάδα σε αυτή τη βαλκανική συνομοσπονδία αποτελεί ανέκαθεν την καρδιά όλων των κρατών σε ένα πλαίσιο αμοιβαίας συμμετοχής χωρίς διακρίσεις και προκαταλήψεις. Μια ελληνική πνοή πολιτιστικού και ανθρωπιστικού επιπέδου σε ένα μείγμα βαλκανικών λαών των οποίων οι πολιτιστικές ρίζες βρίσκονται στο Βυζάντιο. Οι διαφορές που στιγματίζουν τους βαλκανικούς λαούς σαφώς είναι πολύ λιγότερες από τις ομοιότητες που τους ενώνουν στο πολιτιστικό και οικονομικό τομέα μέσω μιας προσέγγισης συνεργασίας απαλλαγμένη ολότελα από καχυποψίες και εθνικιστικούς παροξυσμούς. Στον αντίποδα βρίσκεται η σχέση Βαλκανίων και Τουρκίας, μια αντίθεση πολιτικού περιεχομένου και αποστροφής του σουλτανικού καθεστώτος που καταρρακώνει την πολιτιστική και οικονομική ευημερία τόσο των Βαλκανικών λαών όσο και της ίδιας της Τουρκίας.Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου