Ο χαρακτήρας της αρχαιοελληνικής κοινωνίας ήταν σε μεγάλο βαθμό ανδροκρατικός και δουλοκρατικός. Στην αρχαία Αθήνα οι γυναίκες των πολιτών δεν είχαν περισσότερα πολιτικά και δικαστικά δικαιώματα από τους δούλους. Μάλιστα, όπως επισημαίνει ο Flaceliere (1970, σ. 75), είχαν χάσει το σπουδαίο ρόλο που έπαιζαν στη μινωική Κρήτη και που εν μέρει είχαν διατηρήσει και στην ομηρική εποχή. Οι γυναίκες στην Αθήνα ήταν εξαρτημένες και υποταγμένες στους άνδρες, δεν μπορούσαν να κυκλοφορούν ελεύθερα και να συναναστρέφονται νέους. Ήταν περιορισμένες στον γυναικωνίτη και μάλιστα έπρεπε να ζουν μακριά από τα βλέμματα των ανδρών, ακόμα και της ίδιας τους της οικογένειας. Η θέση της γυναίκας θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτυπώνεται σε μεγάλο βαθμό στον Επιτάφιο του Περικλή, όπου εκεί στον λόγο του ο Περικλής αναφέρει ότι δόξα για τη γυναίκα είναι να ακουστεί το όνομά της λιγότερο, είτε επαινετικά είτε εγκωμιαστικά, από τους άνδρες («τῆς τε γὰρ ὑπαρχούσης φύσεως μὴ χείροσι γενέσθαι ὑμῖν μεγάλη ἡ δόξα καὶ ἧς ἂν ἐπ’ ἐλάχιστον ἀρετῆς πέρι ἢ ψόγου ἐν τοῖς ἄρσεσι κλέος ᾖ.» 2.45.2. 3-5)Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου