Του Νίκου Τσούλια Ζηλεύω τους φιλόλογους, όχι γενικά και αόριστα γιατί είναι ο «κορμός» του εκπαιδευτικού επαγγέλματος αλλά γιατί το όλο πεδίο της διδασκαλίας των είναι αξιοζήλευτο και θαυμαστό, γιατί έχουν περισσότερες παιδαγωγικές ευκαιρίες μέσα στη σχολική αίθουσα από κάθε άλλη ειδικότητα εκπαιδευτικών. Αν ήξερα στα μαθητικά μου χρόνια ότι θα γινόμουνα εκπαιδευτικός, θα επέλεγα σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή και όχι στη Φυσικομαθηματική Σχολή (Βιολογικό τμήμα)˙ έτσι κι αλλιώς σε κλασικό Γυμνάσιο πήγαινα και στα θεωρητικά μαθήματα ήμουνα καλύτερα «εξοπλισμένος». Αλλά εκείνους τους καιρούς ήταν οι «θετικές επιστήμες» πολύ δελεαστικές στα σχέδια και στις φιλοδοξίες του μαθητόκοσμου και ταυτόχρονα ήταν πολλαπλές οι προκλήσεις των πτυχίων αυτών των επιστημών. Ποτέ στη ζωή δεν μπορείς να προσχηματίσεις την επαγγελματική σου πορεία και αυτό δεν είναι καθόλου αρνητικό, αφού η ομορφιά του μέλλοντος κρύβεται εν πολλοίς στην απροσδιοριστία του, στις αβεβαιότητές του και στην ελευθερία του.Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου